Twaalf jaar geleden had ik een camera die werkelijke prachtige maanfoto’s maakte. Ik gebruikte hem dan ook heel erg veel en ik heb nog altijd spijt dat ik die camera niet meer heb. Het is een heel verhaal over hoe ik die ‘kwijtraakte’, maar dat ga ik hier niet delen. Waarom ik dat dan vertel? Omdat ik het echt, echt, echt heel jammer vind dat ik daarna nooit meer een camera heb gehad die dat zo goed kon. Toch dacht ik: laat ik mijn statief ophalen en foto’s gaan maken van de wassende maan*.

Hoewel ik redelijk tevreden ben over de foto’s ben ik iets minder tevreden over mijn statief. Die liep af waardoor het erg lastig was om scherpe foto’s te maken. Ik stond dit keer op het bruggetje voor mijn huis, dus misschien helpt het als ik de volgende keer op asfalt ga staan. Samuël heeft me geholpen met fotograferen en de foto over het water is van hem. Welke maanfoto precies van hem is, weet ik niet meer.

*De maan gaat van nieuw richting volle maan (hij was 30%)