Muziek kan me op vele manieren raken. Het ene nummer maakt me blij, het andere nummer maakt me verdrietig, hoewel verdrietig misschien niet helemaal de juiste benaming is. Het ene liedje moet even landen, het andere komt meteen heel rauw binnen. Dat laatste geldt voor dit nummer van Kelly Clarkson, die op 24 april 1982 werd geboren in Fort Worth, Texas. In 2002 won zij de finale van American Idol. Het leverde haar een plantencontract op bij RCA en heeft sindsdien drie Grammy Awards gewonnen. Haar ouders scheidden toen zij zes jaar oud was en in het nummer Because of You uit 2005 heeft ze dit thema verwerkt*. Dat nummer raakt me ook, dus ik had net zo goed voor dat nummer kunnen kiezen, maar wanneer Piece by Piece begint is er meteen kippenvel.

Weetje: haar nummer Behind These Hazel Eyes gebruikte ik in mijn boek »»»Tijdrit««« voor een verwijzing naar de kleur ogen van de overleden zoon van mijn hoofdpersonage en tijdritspecialist Scott Peeters. Ook een heel mooi nummer, maar anders.

River Rose

Kelly Clarkson schreef Piece by Piece toen haar dochter River Rose 20 maanden oud was. Ze raakte geïnspireerd door de constante liefde die haar man voelde voor hun dochter. Ze was daardoor geroerd, maar voelde ook haar eigen gebrek hieraan van haar eigen vader. In een radio-interview met Ryan Seacrest vertelde ze dat ze pas bij haar zwangerschap van River Rose de ernst van de relatie met haar vader inzag. Ze kon zich niet voorstellen dat ze haar kind niet zou zien opgroeien. Je hoort dit terug in de tekst.

And all I remember is your back
Walking towards the airport, leaving us all in your past
I traveled fifteen hundred miles to see you
Begged you to want me, but you didn’t want to

Kelly Clarkson

Vooral het deel waarin ze zingt over hoe haar man stukje voor stukje de gaten vult die haar vader achterliet toen hij haar verliet vind ik erg ontroerend. Hoe haar man stukje voor stukje haar geloof in een man herstelde; dat een man aardig kan zijn en een vader kan blijven. Het raakte mee heel erg diep. Zelfs tijdens het tikken van deze woorden krijg ik kippenvel op mijn rug en armen. Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe je daadwerkelijk je kind achterlaat en haar niet ziet opgroeien. Het is bijna te bizar voor woorden, maar het gebeurt wel.

Normaal gesproken luister ik dit nummer alleen maar via Spotify, maar tijdens het kijken van onderstaande video voelde ik het nog dieper in mijn ziel en stonden de tranen in mijn ogen. Haar ‘gevecht’ om het te zingen was rauw, maar tegelijkertijd erg mooi.

And all of your words fall flat
I made something of myself and now you wanna come back
But your love, it isn’t free, it has to be earned
Back then I didn’t have anything you needed so I was worthless

Toch zei ze in datzelfde interview dat ze het een plek heeft gegeven.

Ontroerend concert

Toen ik op zoek ging naar een YouTube versie van dit nummer had in niet verwacht dat ik zo’n intense versie zou vinden. Kelly Clarkson zingt hem tijdens de American Idol Farewell Season en weet iedereen te raken. Zo prachtig!

Bron: Wikipedia | Refinery29

Lees ook de andere blogs in de serie:

• GERAAKT DOOR DE WIND [GERAAKT #1]
• BIJ ALLEBEI KUN JE JEZELF ZIJN [GERAAKT #2]
• OUD-BALLERINA LUISTERT NAAR ‘ZWANENMEER’ – [GERAAKT #3]
• MIJN HART HUILT [GERAAKT #4]
• GOUDEN MEDAILLE PYEONGCHANG 2018 – GERAAKT #5
• CREEP – BRIAN JUSTIN CRUM [GERAAKT #6]
• GIRL: BELGISCHE SPEELFILM OVER TRANSGENDER BALLERINA [GERAAKT #7]
• OVER DE MUUR – WULF [GERAAKT #8]
• DE WAARHEID BESTAAT NIET – GERAAKT #10